Update september

Deze keer gelukkig een verslag van één maand :P.
De maand waarin school weer gaat beginnen en we gedag moeten zeggen tegen het zwembad.

(btw. heb ongelofelijk veel moeite met het omschakelen naar Nederlands, dus als ik wat typ dat nergens op slaat, mijn excuses!)

Na mijn vreselijk en geweldige festival mag ik best toegeven dat ik lichtelijk moe was en maandag (labor day) heb ik met Jasmin vrijwel niets gedaan. Ook om me mentaal voor te gaan bereiden op een totaal andere week, de eerste week dat James naar school gaat. We hadden het vorige week al wel een beetje geoefend eerder opstaan en het nieuwe ochtend schema erin gebracht maar morgen gaat het echt beginnen. Toch wel een beetje zenuwachtig of ik alles goed zou doen.
(de school is 5 minuten lopen, dus in principe kan ik een foutje makkelijk goed maken, maarja.)

Dat ging allemaal heel goed. Ik was wel erg blij dat Cameron nog steeds thuis was want het werd wel een beetje stil in huis.

Vrijdagavond zijn Jasmin en ik lekker wezen shoppen. Ik had overduidelijk een lange broek nodig. tot nu toe bijna alleen in shorts gelopen maar als we naar de bios gaan is het toch wel erg koud met de airco aan, hahahaha.

Zaterdag een DC tour gedaan. een Duckieboat tour, echt geweldig! Het is een auto en een boot in 1 en je ziet de stad dus eerst vanaf de kant en daarna vanaf het water. Zo kun je ook heel dichtbij het pentagon komen.
En het vertellen waard is dat we een duckie fluitje kregen :P.

Jasmin had eigenlijk geen energie meer over na een "lange"dag Dc maar ik heb haar toch over gehaald met me mee te gaan naar Madigan's (bar heel dichtbij) Erg leuke bar, maar heel veel oude mensen :P

Maandagochtend was Cameron's eerste dag op school. Beide kids naar school en op mijn weg naar huis was voelde het al heel raar. Zonder kinderen. Humm.. wat kan ik doen. Klinkt gek maar het voelde heel leeg.
Ben lekker gaan hardlopen en lekker lang douchen en muziek lekker hard, heerlijk. Maar O zo blij dat het tijd was om Cameron weer te halen, hihi.

Woensdag, kids op school. verveling slaat toe. Lekker hardgelopen. lekker douchen. En nu komt het!! mijn hostmom had gezegd dat een pony best leuk bij me zou staan.. wat dagen laten inwerken en jahoor..
Kijk eens naar mn haar, bedenk me dat ik het toch echt niet zelf ga knippen.
Bekijk het nogmaals en kijk links naar mn schaar. Bekijk het nogmaals, kam mijn haar naar voren, bedenk hoe ik het zou willen..
En natuurlijk!!! Ester zet wel even de schaar in het haar.. (STUPID!!)
Toen had ik een pony. had er echt direct spijt van, maarja wat kan je er dan nog aan doen.

Na eindeloos in de spiegel te kijken was het toch echt tijd om Cameron te gaan halen hoe erg ik me ook schaamde.
Cameron kijkt de school rond of hij me ziet (doet hij altijd). Hij kijkt me aan maar ik zie hem denken, dat is niet mijn au pair (of zoiets) en hij kijkt verder. Ik zwaai even naar hem en hij kijkt me aan alsof hij een spook ziet, Whahaha.
Tas gepakt uit het lokaal en verward komt hij op me af en zegt: Why is your hair soo weird? hahaha.
En eerlijk als alle kinderen zijn zegt hij dat hij het niet mooi vind, lekker dan! :P

Zaterdagochtend (14 sept) erg vroeg heb ik met Jasmin afgesproken bij de starbucks (waar anders :P). We hebben een lange dag voor de boeg.
Mijn host familie komt ook richting starbucks een zo gaan we met zn alle opweg naar the lakehouse, waar oma woont. Jasmin had 2 cd's gebrand met alle liedjes van taylor swift erop die ze misschien vanavond tijdens het concert zou kunnen gaan zingen. Dus vrolijk en vooral hard zingend gingen we opweg. Omdat het kouder was dan de vorige keer dat we er waren was het niet zeker dat we op de bank achter de boot konden maar ik had goeie hoop. En Gelukkig mochten we op de bank! Cameron wilde ook heel graag en bij de laatste bocht vloog hij zo hoog de lucht in dat mijn hart werkelijk even stil stond. Maar hij zelf vond het "scary but fun!". whahaha.

Even lunchen en Jasmin begon al zenuwachtig op de klok te kijken (bang dat we er niet optijd zouden zijn en we iets zouden missen :P)
We besloten onze spullen te pakken en naar het motel te rijden. Nogmaals de Taylor swift cd's aan en een ongelofelijk mooie rit door bergen en ander mooi landschap gemaakt. Onderweg zagen we mensen (gekleed in rood) naar het stadion lopen, wat Jasmin nog zenuwachtiger maakte.
En toen stelde ik de domste vraag ooit (overduidelijk een fan!): Waarom is iedereen in rood? (De tour heet RED) erg slim dus..

Gelukkig had ik mijn rooie lipstick mee, leek het ook nog alsof ik voorbereid was. hihi.
Maar ik kwam orgineel voor Ed sheeran (inmiddels aangestoken door de taylor swift nummers).
Helaas denkt Ed dat hij beter is als rapper en heeft bijna een uur gerapt, zonde!! hij kan zo mooi zingen! tegenvaller.
Ik wil het eigenlijk niet toegeven maar gelukkig was Taylor swift echt geweldig en hun nummer samen was ook echt geweldig!!

Na het concert terug naar het motel, pizza besteld hihi. lekker opgepeuzeld en daarna weinig zin meer om iets te doen dus lekker bedjes tijd.
Volgende dag terug naar huis maar niet voordat we ergens ontbijt hadden gehaald (want we waren te laat voor het ontbijt van het motel (A))
Dus maar weer starbucks. In het geweldige studenten stadje Charlotsville!
Zeker de moeite waard een keer naar toe te gaan!
De auto geparkeerd in een garage omdat er geen ander keuze was.Lekker in het parkje gegeten. en terug naar de auto. De garage uitgereden en de mevrouw in het hokje (heel ouderwets :P) was aan het bellen en ze lette niet op, en rekende 11 dollar voor mijn zielige 45 minuten in de garage. Gelukkig keek ik op mijn bonnetje (wat ik te weinig doe) en kreeg ik mijn geld in cash terug.

Dezelfde geweldige weg terug naar huis. En savonds met mijn Jarige mams geskyped!

Maandagochtend.. Begon heel normaal, ontbijtje, aankleden naar school en ondertussen mijn hostmom een berichtje gestuurd (waarom weet ik niet eens meer) en mijn hostmom reageerd altijd vrij direct en ik kreeg nu niets terug, wat ik raar vond. Maar doorgereden naar Camerons school en een bericht op de radio viel me op. Schietpartij op de navy yard. Ik hoorde het terwijl Cameron achterin zat. Mijn gedachten sloegen op hol, waar werken mijn host ouders eigenlijk? werken ze daar? zijn er meerder plekken waar mensen van de navy werken? Dit hoeft niet te betekenen dat ze in gevaar zijn! Wat moet ik doen!?
Ik bleef rustig en zette Cameron af op school en reed naar huis.
Thuis gekomen besefte ik me dat mijn hostmom ook niet gereageerd had op mijn berichtje (lichte paniek). TV aan, en de paniek begon toch wel binnen te komen. Ik stuurde Jasmin een berichtje over wat er gebeurde en ze kwam meteen naar me toe. Inmiddels een telefoontje gekregen (ik dacht van een collega) dat alles goed was met mary-van maar dat het gevaar nog niet geweken was. (ik had ook nog niets van Neal gehoord).

Ondertussen was ook een vriendin van Mary-van en Neal onderweg om mij en de kinderen te steunen.
Het was een erg lange dag. Had het voor de kinderen zo normaal mogelijk gehouden. Maarja de kinderen hebben ook wel hun bedenkingen als mama en papa niet bij het avond eten zijn.
S'avonds rond 9 mijn hostouders samen met de kinderen opgehaald en vervolgens eindelijk naar huis.

De volgende dagen waren erg raar. beide ouders thuis en daardoor uit het ritme. veel wezen lunchen en veel praten over wat er gebeurd was.

Zaterdag 28 sept ben ik met Alina mee geweest naar DC. Eventjes met de metro en een fototje bij de capitol en door naar starbucks waar we meer au pairs ontmoette en dan door naar de peddel bootjes bij het jefferson memorial.
Meteen ook plannen gemaakt voor die avond. Naar een club waar ook Jasmin en katrien in mochten (nog geen 21).
Terug thuis even eten en omkleden en door naar de club.
Ook hiernaartoe met de metro wat de andere meiden nogal spannend vonden, want je weet maar nooit wie je tegen komt maarja zoals de andere meiden mij al snel noemen "mama" paste goed op ze.
Ze noemde mij mama omdat ik dus en niet zo bang was en (nu komt het) een halve meter groter was dan iedereen die we tegen kwamen, Vreselijk!! iedereen hier is zooo klein.. die nieuwe hakken doe ik hier dus echt niet meer aan!

Maandag 30 sept. Het zat er aan te komen, het heerste, de kinderen hadden het al gehad beide host ouders en ik maar volhouden dat ik niet ziek zou worden. Had misschien beter niet kunnen gaan stappen...
Zo blij toen mijn hostouders thuis kwamen en ik naar bed kon. Even wat medicijnen gehaald en na anderhalve dag gelukkig weer zo goed als de oude. behalve dan mijn keel, maar dat was ook na een paar dagen beter.

Dat was het dan.
Gelukkig wat korter dan mijn vorige verslag.

Dikke kuss vanuit amerika!